Lees hier het ervaringsverhaal van Rudy die weer op eigen benen staat

Met steun weer op eigen benen: een nieuw begin!

“Ik woon hier nu een jaar,” vertelt Rudy die sinds 2002 bij de plantsoenendienst werkt. Hij moest door omstandigheden verhuizen en via de gemeente kreeg hij uiteindelijk dit huis toegewezen. Zelf zegt Rudy hierover: “Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk is het goed gekomen. Ik voel mij hier op m’n plek, al heb ik soms wel een zetje nodig.” Dat laatste zegt hij met een glimlach.

Want dat zetje krijgt Rudy van Marja, zijn ambulant begeleider van Icare Thuisbegeleiding. Zij ondersteunt hem al vijf jaar. Daarnaast komt Wendy wekelijks langs voor huishoudelijke hulp. “Zij zorgen er samen voor dat ik het overzicht houd,” zegt Rudy. “Zonder hen zou ik sommige dingen echt laten liggen.”

Een moeilijke tijd als keerpunt

Rudy vertelt hoe ondersteuning vanuit Icare Thuisbegeleiding is gekomen. Het moment waarop alles veranderde, weet hij namelijk nog goed.
“Ik woonde samen met iemand, maar toen zij wegging, viel alles stil. Ik had in die tijd ook niet veel contacten met andere mensen in de buurt. Ik raakte het overzicht kwijt. Toen ik ook nog een dubbele longontsteking kreeg, belandde ik in het ziekenhuis. Pas toen ik in het ziekenhuis lag, en mijn familie bij mij thuis kwam, kregen zij in de gaten hoe het er bij mij thuis uitzag. Het was echt een bende.”

Gelukkig kwam er via de gemeente en welzijnswerk hulp. Het huis waar Rudy woonde moest helemaal worden opgeknapt en was eigenlijk te groot voor hem alleen. Hij kon daar niet blijven wonen en kwam terecht in een woongroep. Dat was voor Rudy wel wennen, samenleven met anderen mensen. Maar het gaf hem structuur, dagritme en er werd een beetje op hem gelet. Uiteindelijk kreeg Rudy zijn huidige woning toegewezen. Rudy zegt: “Het gaat nu stap voor stap beter.”

Ondersteuning die werkt

Elke week komt Marja langs. Rudy: “We praten wat, Marja vouwt de was en we maken samen lijstjes. Zo houd ik overzicht en gebeuren taken ook echt. Ik heb het gevoel dat ik alles bij haar kwijt kan.” Ook bij praktische zaken, zoals bellen met instanties, helpt Marja hem. “Dat vind ik lastig, dus stel ik het vaak uit. Marja helpt mij erdoorheen.”

Bij Rudy’s verhuizing was Marja er ook bij. “Mijn collega’s van de plantsoenendienst hielpen ook mee. Iedereen was aan het sjouwen, behalve ik,” lacht Rudy. “Door de drukte raak ik de draad dan wat kwijt. Maar als er mensen om mij heen zijn die mij helpen, dan komt het goed.”

“Als Marja of Wendy zegt dat iets moet gebeuren, dan luister ik. Je merkt gewoon dat zij het goed met mij voor hebben. Zonder die steun zou het hier zo weer een rommel worden,” zegt Rudy. Marja houdt ook zijn gezondheid in de gaten. Rudy was bijvoorbeeld al jaren niet naar de tandarts geweest en dankzij de begeleiding lukt dat weer.

Op zijn eigen manier

Op de vraag of Rudy behoefte heeft aan een maatje, schudt hij zijn hoofd. “Nee, hoor. Ik ga zelf wel naar concerten, kijk voetbal of films. Daar heb ik niemand anders voor nodig. Ik ben graag op mijzelf, maar waardeer de hulp die ik krijg. Zonder hen zou het mij niet lukken om alles draaiende te houden.”
Marja glimlacht. “Rudy heeft humor en met een paar woorden kan hij alles op z’n kop zetten. De samenwerking tussen mij en Wendy verloopt soepel. Wij houden elkaar op de hoogte en zo zorgen wij ervoor dat hij de steun krijgt die hij nodig heeft. Uiteraard zónder zijn zelfstandigheid te verliezen.”

En de toekomst? Daar denkt Rudy niet teveel over na, voor nu vindt hij het goed gaan.

Herken jij jezelf in dit verhaal? Neem vrijblijvend contact op.