Ons leven in Oekraïne had structuur
"In Oekraïne hadden wij structuur en ritme door werk, school en de kinderopvang. Maar hier moest ik ineens alles zelf organiseren. In een vreemde taal met mijn man en kinderen die alle zes hun eigen behoeften hadden. Vooral Ivan, mijn tweede zoon, had het zwaar. Hij was pas vijf toen wij in Nederland aankwamen en hij wilde bijvoorbeeld niet naar school. Hij verstopte zich en moest dan erg huilen. En ik voelde mij machteloos, omdat ik niet wist hoe ik hiermee om moest gaan".
Kristina noemt zichzelf een ‘zachte moeder’. Zij vindt het moeilijk om streng te zijn. Daardoor is consequent 'nee' zeggen en regels volhouden een uitdaging voor haar. Vooral tijdens haar zwangerschappen, omdat de hormonen dan ook meespelen.
“Wij hadden hier op een gegeven moment echt hulp bij nodig. Via iemand van de kerk kwamen wij in contact met de gemeente. Die verwees ons door naar Icare Thuisbegeleiding. En dat was het moment waarop Mia bij ons kwam. Gelukkig met een tolk, want ik sprak nauwelijks Nederlands. Mia luisterde naar ons verhaal en begon wat mee te kijken”.
